نبود دیوار ها نیاز به فضاسازی برای مشخص کردن فضاهای مورد نظر را پررنگ تر می کند. شما می توانید با استفاده از رنگ آمیزی سقف و ودیوار و دیوارپوش ها، کفپوشهایی با رنگ و بافت متفاوت، چیدمان های جداکننده، پارتیشن های متحرک و یا ثابت، نورپردازی و حتی رنگ بندی وسایل اقدام به مشخص کردن محدوده هر فضا کنید. عمده تقسیم بندی ها برای ایجاد فضای مجزا برای اتاق خواب، پذیرایی و اتاق نشیمن، سرویس بهداشتی و حمام ( که معمولا در نقشه ساختمان با دیوار مجزا شده است)، اتاق کار و در نهایت آشپزخانه است که با توجه به نیاز و نوع کاربری ساختمان، می توان ابعاد تخصیص داده شده به هر فضا را با توجه به درخواست و سلیقه شخصی ساکنین عوض کرد.
برای مثال ساده ترین راه برای جداسازی و یا تغییر ابعاد فضای آشپزخانه از دیگر فضاها، استفاده از میزی نسبتا طویل و کم عرض گزینه ای رایج است و برای اتاق خواب نیز پارتیشن های شیشه ای مات نیز مناسب اند که در عین حال مانعی برای نور نبوده و محدود شدن فضا را به حداقل می رسانند.
نورپردازی در فضاهای آپارتمای استودیویی نقشی کلیدی دارد. برای مثال برای فضایی با ابعاد 45 متر، نمی توانید مانند خانه های عادی از نورپردازی متمرکز و واحد استفاده کنید، در نظر داشته باشید اصل جداسازی فضاها مربوط به تمامی ابعاد و موارد آن است که نورپردازی را نیز شامل می شود. بنابراین برای هر فضای تعبیه شده، از نورپردازی مجزا و جدا با نوردهی متعادل تر استفاده کنید. این کار روشنایی هر فضا را مختص به همان ناحیه می کند که با توجه به عدم وجود دیوارهای حائل، امری ضروری به نظر می رسد. در کنار این امر، برای کنترل بهتر نور محیطی فضای آپارتمان، باید به امکان محدود و کم کردن نور ورودی از سمت پنجره ها نیز توجه داشته باشید تا بتوانید در صورت نیاز و تمایل، با استفاده از پرده و یا دراپه های متناسب، از ورود نور به داخل و یا نمایان شدن فضای آپارتمان در سمت دیگر جلوگیری نمایید.
نکته نهایی رعایت تم کلی است. در دکوراسیون داخلی استودیوهای آپارتمانی، توجه به اصل تناسب و یکپارچگی نهایی اهمیت بسیار زیادی دارد. خانه و فضای شما مانند تابلوی نقاشی است که هر چه قدر هم که هر فضایی مجزا باشد، در نهایت باید طرح نهایی دارای تم و سبک یکپارچه و هماهنگی باشد.
