کاربرد این بتن جلوگیرى از تشعشع اشعه X و Y و سایر اشعه ها بوده و اصولا در سازه هاى تاسیسات اتمى و یا هر جا که امکان تشعشعات رادیواکتیو وجود دارد استفاده مى شود. از این نوع بتن در ساخت وزنه هاى تعادلى (بتن هاى وزنى) و یا در مواردى که نیاز به افزایش بار مرده سازه، (بدون افزایش حجم) است، نیز استفاده می شود.
بتن سنگین همواره هزینه ساخت بیشترى نسبت به بتن هاى معمولى دارد. این اضافه قیمت مى تواند ناشى از مواردى نظیر، حفارى معدن، حمل مصالح، شکستن مصالح، اختلاط مناسب سنگدانه در خمیر سیمان، جا دادن و پرداخت سطح بتن ریخته شده باشد. هزینه حمل و نقل سنگدانه هاى سنگین در مقایسه با سنگدانه هاى معمولى که معمولا در نزدیکى کارگاه در دسترس مى باشند، نسبتا بالاست. استهلاک تجهیزات مرتبط با مصالح سنگى سنگین نیز بسیار بالاست.
با افزایش چگالى بتن، خصوصیات زیادى از بتن دستخوش تغییر می شود. یکى از مهمترین این خصوصیات، مقاومت سایشى بتن است. در صورت یکسان بودن سایر شرایط، با افزایش چگالى بتن، مقاومت سایشى آن نیز افزایش مى یابد.
