این کاهش در پایان آذر ماه سال 97 شدید تر شده و به 62 درصد رسید. در چنین شرایطی که رکود تورمی حاکم بر بازار مسکن بود باز هم قیمت مسکن روندی رو به رشد داشت. نا هماهنگ بودن میزان تسهیلاتی که ارایه می شد با افزایش قیمت مسکن هم عامل دیگری بود که باعث شد خیلی ها از خرید خانه منصرف شوند.
حالا همان افرادی که در سال 97 تسهیلات دریافت کرده اند را در نظر بگیرید. تسهیلات این افراد دریافت شده است و از آن جایی که به اندازه خرید یک واحد کوچک هم نبوده راکد مانده و ارزش آن پایین آمده است. حالا اگر قرار باشد در سال آینده هم قیمت مسکن رشد صعودی داشته باشد پس این گروه از افراد باید به کل قید خانه دار شدن را بزنند و رکودی که در بازار مسکن وجود دارد عمیق و عمیق تر شود. پس انتظار می رود از آن جایی که دیگر بازار مسکن کشش افزایش قیمت ندارد، قیمت ها در سال 98 یا کاهش یابد و یا در بدترین حالت ممکن در همین نسبت بماند.
بخشی از افزایش قیمت در سال 97 معقول بود و آن درصدی بود که به دلیل گران تر شدن مصالح به بازار مسکن تحمیل شده بود. طبیعتا وقتی مصالح و لوازم لازم برای ساخت خانه ها گران تر شود پس قیمت تمام شده هم زیاد تر از قبل خواهد شد. اما نکته دیگر این بود که صاحب خانه ها قیمت ها را لحظه ای بالا و پایین می کردند. هر نوسانی که در بازار ارز اتفاق می افتاد در کم تر از چند دقیقه بر روی بازار مسکن تاثیر می گذاشت. خیلی از فروشندگان مسکن تا پای معامله قیمت را چندین بار جا به جا می کردند. اگر چه در سال جدید هم گمانه زنی هایی درباره افزایش نرخ ارز وجود دارد ولی دیگر نمی توان آن گرانی را به بازار مسکن تعمیم داد چون میزان رکود بیش تر از قبل می شود و دیگر قابل جبران نخواهد بود.
این پدیده به طور کلی در کشور اتفاق افتاده ولی در پایتخت شدت آن بیش تر از هر جای دیگری بوده است و همین موضوع سبب شده معاملات در پایتخت بیش تر از سایر شهر ها کاهش یابد. هنوز به طور کامل نمی توان پیش بینی درستی درباره افزایش، کاهش یا تعدیل قیمت مسکن در بازار سال آینده داشت در مجموع آن چه که از طرف تحلیل گران مختلف ارایه می شود حاکی از آن است که میزان افزایش قیمت متعادل و متناسب با افزایش نرخ دستمزد ها است.
