تاریخچه روش ساخت از بالا به پایین (تاپ دان)
برای اولین بار در دهه 70 میلادی، روش ساخت از بالا به پایین در ساخت ایستگاه های متروی شهرهای پاریس و میلان مورد استفاده قرار گرفت و به نام روش برش و پوشش (Cut & cover) معروف شد. در این روش ابتدا سازه تونل ساخته شده و سپس محیط خارجی تونل با مصالح خاکریزی پر می گردد.
جهت افزایش سرعت ساخت یک ساختمان، در سال 1935 در توکیو، از روش ساخت از بالا به پایین استفاده گردید. در سال 1950 در شهر میلان، ترکیب دیوار دیافراگمی و تاپ دان توسط شرکت ICOS اجرا گردید. به مرور زمان این روش در کشورهای مختلفی از جمله ایران مورد استفاده قرار گرفته است.
آیین نامه روش ساخت از بالا به پایین (تاپ دان)
اجرای روش ساخت از بالا به پایین (تاپ دان) در آیین نامه BS:8002:1994 انگلستان برای سازه های نگهبان ارائه شده است.
روش اجرای ساخت از بالا به پایین (تاپ دان)
برای هر پروژه متناسب با نوع و شرایط خاص آن ممکن است روند اجرای ساخت از بالا به پایین (تاپ دان) متفاوت باشد ولی به طور کلی می توان مراحل اجرای تاپ دان را به صورت زیر بیان کرد:
1) اجرای دیوارهای حائل محیطی
گاهی اوقات در ابتدای پروژه دیوارهای حائل محیطی تا عمق مشخصی زیر تراز پی اجرا می گردند. این دیوارها ممکن است به یکی از روش های زیر اجرا گردند:
- دیوار بتن آرمه درجا
- دیوارهای دیافراگمی
- شمع های سکانتی
- شمع های پیوسته
- سپری های فولادی
- ستون های جت گروتینگ (Jet-Grouting)
دیوار حائل دیافراگمی نسبت به سایر روشهای اجرایی در ساخت دیوارهای حائل محیطی، کاربرد بیشتری دارد.
جهت اتصال دیوارهای حائل به دال سقف طبقات زیرین، می بایست در ترازهای مشخص، تجهیزات لازم برای اتصالات بعدی پیش بینی شوند.