هنگامی که آهن با اکسیژن موجود در هوا ترکیب می شود، اکسید آهن قرمز رنگ (که همان زنگ آهن است) تولید می شود. در این میان نوعی فولاد هم وجود دارد که زنگ نمی زند.
کشف فولادهای زنگ نزن / استنلس استیل امری تصادفی بود؛ در سال ۱۹۱۳ میلادی یک متخصص انگلیسی به نام هری بریرلی (Harry Brearley) به دنبال فلزی بود تا از آن برای ساخت
لوله تفنگ استفاده کند.
پس از انجام آزمایش های پی در پی و حاصل نشدن نتیجه بریرلی تمام فلزات را در انبار آزمایشگاه اش گذاشت. وی پس از گذشت ماهها متوجه شد در میان این فلزات، یک فلز زنگ نزده و اکسید نشده است. بریرلی با انجام آزمایش های دقیق متوجه شد این قطعه یک آلیاژ از فولاد است با وجود ۱۴ درصد کروم.
فولاد زنگ نزن یا استنلس استیل امروزه دربخش عمده ای از زندگی ما از قاشق، چنگال و ظروف آشپزخانه گرفته تا صنایع بزرگ شیمیایی و دارویی مورد استفاده قرار گرفته است.
فولاد زنگ نزن ۱.۴۰۲۱ با نام دیگر ۴۲۰ دارای خاصیت مغناطیسی است و در قطعات پمپ ها، توربین ها و موارد مشابه مورد استفاده قرار می گیرد.
استنلس استیل (فولاد زنگ نزن) ۱.۴۳۰۱ با نام دیگر ۳۰۴ اصطلاحا یک فولاد نگیراست. (خاصیت مغناطیسی ندارد.)
فولاد زنگ نزن ۳۰۴ در صنایع غذایی، پزشکی و آزمایشگاهی به کار می رود. این فولاد قابلیت
جوشکاری دارد.
فولاد زنگ نزن ۳۱۶ یا ۱.۴۴۰۱ علاوه بر زنگ نزن بودن، خاصیت ضد اسید دارد. فولاد ۳۱۶L و فولاد ۳۱۶Ti از استنلس استیل های مشابه ۳۱۶ هستند و با تغییر ناچیز در میزان عناصر آلیاژی (نظیر کروم، نیکل و مولیبدن) بعضی از ویژگی های آن ها تغییر می کند.
بدیهی است که به دلیل وجود خاصیت ضد اسید، فولاد ۳۱۶ درساخت لوازم مربوط به پتروشیمی و مخازن اسید بیشترین کاربرد را دارد.
