این پروژه بزرگترین پروژه زیرساختی در تاریخ بشر است، با هزینه سالانه 12 میلیارد دلار تا سال دوهزار و بیست. انجام این هزینه بدون افزایش مالیات بر سوخت امکانپذیر است، چرا که 95% از راهها دارای عوارض هستند، که توسط شرکتهای بخش خصوصی دریافت می شود. با این حال، این موضوع به عنوان یک مشکل تلقی میشود، زیرا عوارضها بیش از 10 سنت به ازای هر مایل است که مبلغ چشمگیری است و از قیمت خود سوخت بیشتر است.
اما صرف نظر از این که هزینه ساخت این راهها چگونه پرداخت می شود، یا اینکه شما از وسیله نقلیه بنزینی، الکتریکی یا خودران استفاده می کنید، در آینده، اقتصاد چین و کیفیت زندگی مردم آن بواسطه انجام این پروژه بلند پروازانه به مقدار قابل توجهی بهبود پیدا خواهد کرد.
به عنوان نمونه میتوان بزرگراه G50 در این کشور را نام برد که در یکی از دور افتاده ترین نقاط چین را به شانگهای متصل میسازد. طول این بزرگراه حدود 2000 کیلومتر است. هیچ مانعی اعم از کوه یا دره نتوانسته جلوی ساخت این بزرگراه را بگیرد. لذا بخشی از این بزرگراه در کوهستان واقع شده و بخش دیگر آن در هوا معلق است که منجر به ساخت مرتفع ترین پل در جهان (Sidu river bridge) شده است. ارتفاع این پل از کف دره 500 متر است.
یکی دیگر از مهمترین بزرگراههای چین، بزرگراه پکن- شانگهای است. طول این بزرگراه 1212 کیلومتر است و کار ساخت آن در سال 2006 به اتمام رسیده است. در بهترین شرایط جوی و ترافیکی میتوان در مدت زمان 10 ساعت طول این بزرگراه را پیمود.
نمونههای بسیاری از این بزرگراهها در کشور چین ساخته شده است ولی در حالت کلی به نظر میرسد که کل کشور این عبارت چینی " Lu Tung Kate on " را که میگوید "ثروت به دنبال گسترش راهها میآید" در آغوش گرفته است.