جداول بتنی یکی از پرکاربردترین قطعات بتنی در امر شهرسازی می باشند. از جداول بتنی معمولا به عنوان جداکننده بین دو محیط مختلف استفاده شده و بیشترین کاربرد آن ها در زمینه محوطه سازی می باشد.
سالانه به جهت تخریب جداول بتنی کم دوام در اثر تاثیر عوامل مخرب (سولفات ها، سیکل های یخبندان و آب شدگی، تبلور نمک ها و ...) هزینه های سنگینی به سازمان های متولی خدمات شهری تحمیل می گردد. از آن جایی که روش تولید جداول بتنی تاثیر قابل توجهی در دوام آنها در برابر عوامل مخرب دارد، آشنایی با روش های مختلف تولید و مزایا و معایب آن ها می تواند در انتخاب جدول مناسب با توجه به شرایط محیطی کمک نماید.
جدول ها به طور کلی به دو روش سنتی و پرسی تولید می شوند.
روش سنتی : در این روش بتن در قالب ریخته شده و پس از گذشت زمان لازم قالب ها باز و پس از عمل آوری مناسب قطعه آماده نصب می شود. در این روش برای افزایش دوام قطعه باید نسبت آب به سیمان پایین آورده شود که این مهم به کمک مواد افزودنی روان کننده قابل دسترسی می باشد. در این روش به منظور افزایش دوام در برابر دوره های یخبندان و آب شدگی استفاده از مواد حبابزا نیز پیشنهاد می شود.
روش پرسی : این روش خود به دو نوع فول پرس و وکیوم پرس تقسیم می شود .
روش فول پرس : در این روش بتن به همان طریق سنتی آماده شده و بعد از قالب ریزی به وسیله دستگاه پرس تحت فشار قرار می گیرد و آب پوسته و هسته مرکزی آن خارج می شود. این نوع جدول در مناطق سرد همراه با یخبندان به علت عاری بودن پوسته و هسته آن از آب استفاده شده و در مقابل یخ زدگی مقاوم می باشد.
وکیوم پرس : دراین روش نیز همانند روش قبل، بتن به وسیله دستگاه پرس تحت فشار قرار می گیرد. اما در این روش نیروی پرس کمتر بوده و فقط آب پوسته جدول تحت فشار خارج می شود و هسته مرکزی حالت خمیری و خیس خود را حفظ می کند. توصیه می شود در آب و هوای سرد، این نوع جدول به دلیل داشتن آب در هسته آن استفاده نشود.
