طور کلی
شاتکریت به دو صورت مورد استفاده قرار میگیرد:
- شاتکریت مخلوط خشک - Dry Mix Shotcrete
- شاتکریت مخلوط تر - Wet Mix Shotcrete
شاتکریت مخلوط خشک (DMS)
دراین روش، آب مورد نیاز شاتکریت در مرحله آخر و در حین خروج مواد از سرنازل به آن اضافه میشود. از این روش برای کارهای تعمیراتی و روکش به ضخامت کمتر از ۱۰ سانتیمتر استفاده میشود. از آن جایی که در این روش از مصالح سنگی درشت دانه استفاده نمیشود، لذا
بتن به دست آمده دارای مقاومت مکانیکی بالایی نمی باشد. معایب شاتکریت مخلوط خشک به شرح زیر است :
- به علت نرسیدن آب به همه دانهها، ممکن است بعضی قسمتها هیدراته نشده باقی بمانند.
- گرد و غبار ناشی از پراکنده شدن دانه
سیمان در محل کارگاه زیاد است.
- به دلیل نچسبیدن ملات (بدلیل هیدراته نشدن) بخش عمده ای از آن به هدر می رود.
شاتکریت مخلوط تر (WMS)
در این روش،
بتن آماده به داخل پمپ شاتکریت ریخته شده و پس از انتقال توسط
لوله، به سطح کار پاشیده میشود. از مخلوط تر، در مکان هائی که مقاومت فشاری بالایی مد نظر است، استفاده میشود. در این روش امکان اجرای
دیوار بتنی با ضخامت ۵۰ سانتیمتر و سقف به ضخامت ۲۰ سانتیمتر در یک مرحله امکان پذیر است