به طور کلی چهار روش برای تولید سیمان وجود دارد : روش تر، روش نیمه تر، روش نیمه خشک و روش خشک. این مطلب به بررسی روش های فوق و مزایا و معایب آنها می پردازد.
روش تر و نیمه تر
در روش تر، ابتدا خاک رس در دستگاه دوغاب ساز به دوغاب تبدیل می شود. سپس این دوغاب به همراه سنگ آهک در آسیاب مخلوط و نرم شده و غلظت آن بیشتر می شود. پس از انجام تنظیمات لازم در آزمایشگاه، این مواد وارد کوره می شوند. درروش نیمه تر، آب دوغاب خروجی از آسیاب، قبل از ورود به کوره بوسیله فیلتر پرس گرفته می شود و مواد به صورت کیک یا آماج (حبه) به کوره وارد می گردد.
روش نیمه خشک
در این روش، مواد اولیه به صورت خشک با هم مخلوط شده و وارد آسیاب مواد خام می شوند. این مواد در آسیاب به صورت پودر در می آیند. قبل از ورود این پودر به کوره، مقداری آب روی آن پاشیده می شود و مواد به صورت آماج یا حبه وارد کوره می شوند.
روش خشک
در این روش مواد اولیه خشک وارد آسیاب می شوند. پودر خروجی از آسیاب مواد، پس از تنظیم، به عنوان خوراک کوره مصرف می گردد.
تفاوت های روش خشک و تر
روش تر به علت ایجاد گرد و خاک کم تر، برای حفظ جان کارگران مناسب تراست.
سیمان به دست آمده از روش تر به علت اختلاط بهتر، مرغوب تر می باشد.
نگهداری مصالح در سیلوهای ذخیره، برای سیمان های تهیه شده به روش تر مشکل تر می باشد، زیرا دانه های موجود در لجن آسان تر رسوب می نمایند و در نتیجه یکنواختی دانه ها با سرعت بیشتری نسبت به روش خشک به هم می خورد. بدین لحاظ سیلوهای نگهداری مصالح به روش تر باید مجهز به مخلوط کن باشند. مخلوط کردن می تواند با دمیدن هوا از پایین در سیلو انجام می شود. روش دمیدن در نگهداری مواد به روش خشک هم به کار می رود.
