ویکات، مخلوط سنگ آهک، خاک رس و آب را آسیاب کرده و دوغاب حاصله را پخت. نتیجه حاصل از این کار موفقیت آمیز بود، ولی عملا در فرانسه این کار تا همین حد متوقف شد. سال ها بعد یک بنای انگلیسی موفق شد از پختن مخلوط دوغاب سنگ آهک و خاک رس در درجه حرارت بالا به نوعی آهک آبی فوق العاده جالب دست یابد.
او نام محصول خود را سیمان پرتلند گذاشت و در 21 اکتبر سال 1824 این اختراع را ثبت کرد. علت این نامگذاری شباهت بتن حاصل از این آهک آبی و خرده سنگ، با نوعی سنگ آهک موجود در جنوب انگلستان و در جزیره پرتلند بود. البته آن سیمان با آنچه هم اکنون به نام سیمان پرتلند معروف است تفاوت های زیادی داشت.
مطالعات اسپیدین توسط پسرش ویلیام ادامه داده شد. در سال 1843 وی توانست با استفاده از درجات حرارت بالاتر و ایجاد حالت تعریق در حین پخت، به محصولی دست یافت که درصد قابل توجهی از مواد مورد استفاده در آن به صورت گداخته (مذاب) شده و مابقی به صورت پخته شده درآید. سیمان ساخته شده توسط ویلیام اسپیدین بهتر از سیمان های قبلی و دارای مقاومت بیشتری بود. این سیمان در احداث ساختمان جدید پارلمان انگلستان (1852-1840) مورد استفاده قرار گرفت.
سیمان پرتلندی که امروزه در سطح دنیا مورد استفاده قرار می گیرد، همان سیمان اولیه است که بر اساس تحقیقات گسترده انجام شده در این سالها مشخصات فنی بسیار بهتری پیدا کرده است.
