مراحل ایزلاسیون و کاهش انتقال صدا
در ابتدا باید منافذ عبور صدا را پیدا کرده، آن ها را عایق بندی و مسدود نمایید. محل هایی مانند فاصله بین قسمت پایین درب ها و کف زمین، کانال های تهویه و ... از این جمله هستند.
برای کاهش میزان انعکاس صدا، سعی کنید کف اطاق با فرش، موکت یا هر نوع پوشش پرزدار دیگر پوشش داده شود. این کار ضمن کاهش میزان انعکاس صدا، با گرفتن انرژی صوت، یک نوع عایق صوتی است که مانع از انتقال آن به طبقات پایین تر نیز می شود.
درصورت امکان در دیوار ها، سقف و کف از عایق صوتی دیوار استفاده نمایید. در صورت عدم دسترسی به عایق صوتی می توان از عایق حرارتی نظیر پشم شیشه استفاده کرد.
اتصال مستقیم دستگاه های صوتی، مانند بلندگو به دیوار، سقف یا زمین کار نادرستی است. این دستگاه ها باید همراه با پایه استفاده شوند و یا با طناب هایی به سقف متصل گردند. درصورتی که اجبارا باید آن ها را در کف قرار دهید، از سه یا چهار لایه پارچه کلفت و پرز دار به عنوان عایق در زیر آن ها استفاده کنید.
صدا در صورتی که انعکاس پیدا نکند طبیعی تر خواهد بود. بنابراین تا می توانید دیوار ها، سقف و کف را با موادی که جاذب صوت هستند بپوشانید. این کار به خصوص برای پنجره ها که امکان عایق بندی خوبی ندارند می تواند مفید باشد، زیرا مانع از خروج صدا از طریق آن ها نیز می شود. پرده های پرز دار کلفت و سنگین علاوه بر کاهش میزان انعکاس صدا، انرژی صوت را نیز جذب می کنند.
برای رسیدن به شرایط انعکاس نزدیک به صفر در دیوار ها، آن ها را با بلوک های مخصوص آکوستیک (عایق صوتی آکوستیک) می پوشانند. این گونه پوشش ها سبب می شوند که کیفیت صدا در تمام نقاط محیط تقریبا یکسان و نزدیک به صدای اصلی باشد. اگر چنین طرحی برای اتاق خود دارید و تمایل به صرف هزینه زیاد ندارید، می توانید از کارتن های تخم مرغ استفاده کنید. پاسخ فرکانسی و رفتار آن ها تقریبآ شبیه به بلوک های آکوستیک است.
