علل فرسودگی و تخریب سازه های بتنی

- استفاده از استانداردهای طراحی نامناسب 
به کارگیری استانداردهای نامناسب و مشخصات فنی غلط در رابطه با انتخاب مواد، روش های اجرایی و عملکرد خود سازه، می تواند به تخریب بتن منجر شود. به عنوان مثال استفاده از استانداردهای اروپایی و آمریکایی در پروژه های سواحل خلیج فارس، جایی که شرایط آب و هوا، مواد و مصالح ساختمانی و مهارت افراد متفاوت با همه این عوامل در شمال اروپا و آمریکاست، سبب کاهش دوام و پایایی سازه های بتنی و بروز مشکل در بهره برداری از آنها می شود.

- اشتباهات اجرایی 
اشتباهات، نقص ها و قصوراتی که به هنگام اجرای پروژه ها رخ می دهد، ممکن است باعث گردد تا آسیب هایی چون پدیده لانه زنبوری، حفره های آب انداختگی، جداشدگی، ترک های جمع شدگی، فضاهای خالی اضافی یا بتن آلوده شده، به وجود آید که همگی آنها منجر به بروز مشکلات جدی می شوند.
این اشتباهات شامل مواردی نظیر انتخاب نادرست سیمان و میلگرد، آلودگی آب و سنگدانه های مورد استفاده، به کارگیری نابجای مواد افزودنی و عمل آوری نامناسب بتن هستند.

- نفوذ نمک ها  
نمک هایی که در اثر تبخیر و یا جریان آب های دارای املاح در خلل و فرج و ترک ها ته نشین شده و یا توسط باد در خلل و فرج و ترک ها جمع می شوند، هنگام کریستالیزه شدن می توانند فشار مخربی به سازه ها وارد کنند. این نمک ها علاوه بر این باعث تسریع و تشدید زنگ زدگی و خوردگی آرماتورها نیز می شوند. تر و خشک شدن متناوب نیز می تواند تمرکز نمکها را شدت بخشد، زیرا آب دارای املاح، پس از تبخیر، از خود املاح به جا می گذارد.

- حملات کلریدی  
وجود کلرید آزاد در بتن، به لایه حفاظتی غیر فعالی که آرماتورها را دربر گرفته است، آسیب وارد نموده و آن را از بین می برد. خوردگی کلریدی آرماتورهای درون بتن، یک فرایند الکتروشیمیایی است که جهت انجام آن لازم است شرایط مناسب از قبیل غلظت کافی یون کلرید، وجود نواحی آندی و کاتدی، وجود الکترولیت و رسیدن اکسیژن به مناطق کاتدی فراهم آید.
به طور معمول خوردگی کلریدی وقتی انجام می شود که مقدار کلرید موجود در بتن بیش از 600 گرم در هر متر مکعب بتن باشد. ولی این مقدار به کیفیت بتن نیز بستگی دارد.

- حملات سولفات
محلول نمک های سولفاتی از قبیل سولفات های سدیم و منیزیم به دو طریق می توانند بتن را مورد حمله و تخریب قرار دهند. در طریق اول یون سولفات ممکن است آلومینات سیمان را مورد حمله قرار داده و ضمن ترکیب، نمک های دوتایی تولید نماید که در آب محلول می باشند. وجود این گونه نمک ها در حضور هیدروکسید کلسیم، طبیعت کلوئیدی داشته که می تواند منبسط شده و با ازدیاد حجم، تخریب بتن را باعث گردد. طریق دومی که محلول های سولفاتی قادر به آسیب رسانی به بتن هستند عبارتست از: تبدیل هیدروکسید کلسیم به نمک های محلول در آب مانند گچ و میرابلیت که باعث تجزیه و نرم شدن سطوح بتن می شود و عمل یا خلل و فرج دار شدن بتن به واسطه یک مایع حلال به وقوع می پیوند.

درصورت نیاز به خدمات تخریب ساختمان، می توانید به آگهی های مرجع نیازمندی های ساختمون مراجعه کنید و از هزینه و نوع خدمات تخریب ساختمان مطلع شوید.